Hoe vaak moet ik een scheidingstoilet legen?
Hoe vaak men een scheidingstoilet moet legen, hangt volledig af van welk model men bezit. Men kan onderscheid maken tussen verschillende soorten scheidingstoiletten. De bekendste droogtoiletten zijn het klassieke scheidingstoilet, dat werkt met een scheidingselement en zak, en het hoogwaardigere toilet – het zogenaamde composttoilet. Een droogscheidingstoilet met zakkensysteem is compacter en heeft daarom een kortere gebruiksduur. Omdat het reservoir voor vaste stoffen en de urinejerrycan een kleinere capaciteit hebben, moet deze na 2-3 dagen continu gebruik door 2 personen worden geleegd. Een composttoilet daarentegen heeft een groter volume en dus, afhankelijk van het type, een gebruiksduur van 4-6 weken, wat overeenkomt met 60-80 gebruiken. Bij dit droogtoilet wordt het strooisel direct voor gebruik in het reservoir voor vaste stoffen gevuld. Het legen van het urinereservoir moet uiterlijk na 3 dagen plaatsvinden, omdat hier anders een onaangename geur kan ontstaan. Heeft zich toch geur gevormd, dan kan men de urinejerrycan reinigen met een azijn-watermengsel of bij sterkere afzetting met pure azijn. Belangrijk is dat er niet met schoon water wordt nagespoeld en dat het reservoir goed droogt voordat men het weer in het toilet plaatst.
De afvoer van het toiletfafval?
Er zijn verschillende mogelijkheden om het toiletfafval van droogtoiletten af te voeren. Een mogelijkheid is de decentrale verwerking op het eigen terrein resp. in de eigen tuin. Wil men het afval op het terrein afvoeren, dan moet men dit op de composthoop doen. Samen met ander tuinafval vindt hier compostering plaats en ontstaat waardevolle compost of humus, die dan weer hergebruikt kan worden. Een van onze tips is dat men hier een gesloten compostbak gebruikt waarin de compostering plaatsvindt. Zo kan er door het binnendringen van regenwater geen zwart water ontstaan. Verdun je de urine met water, dan kan deze als biologische meststof worden gebruikt. De tweede mogelijkheid is de afvoer van de vaste stoffen bij het restafval. Hiervoor moeten deze zich in een vuilniszak bevinden; deze kan men bij het huisvuil weggooien. De urinejerrycan wordt geleegd boven het toilet, dat is aangesloten op het riool.
De natuurlijke scheiding van de uitwerpselen
Zoals de naam "scheidingstoilet" al zegt, worden de uitwerpselen op natuurlijke wijze van elkaar gescheiden. In elk droogscheidingstoilet bevindt zich een scheidingselement; dit scheidt de urine en de vaste stoffen van elkaar en leidt ze naar het daarvoor bestemde reservoir. Hierdoor is het mogelijk dat beide bestanddelen weer aan de natuur kunnen worden teruggegeven. Bij traditionele scheidingstoiletten, die met een zak werken, kan men dit element meestal eruit nemen om zo bij de jerrycans te komen. Bij composttoiletten, zoals bijvoorbeeld bij onze OGO Origin, is het scheidingselement vast ingebouwd, omdat het tegelijkertijd als zichtscherm voor de uitwerpselen dient. Hier kan het reservoir voor vaste stoffen, evenals het urinereservoir, naar voren worden uitgenomen.
Waarheen met de urine uit scheidingstoiletten?
Omdat de urine wordt verzameld en gescheiden van de fecaliën wordt opgevangen, kan deze ook apart worden afgevoerd. De afvoer bij droogtoiletten is zeer eenvoudig, omdat er geen chemicaliën worden toegevoegd en men niet afhankelijk is van een afvalstation. Is de urinejerrycan vol, dan neemt men deze uit het droogscheidingstoilet en sluit hem af. Afhankelijk van het model scheidingstoilet kan deze van boven of naar voren worden uitgenomen. De urine kan vervolgens in een klassiek toilet thuis worden afgevoerd. Houdt men rekening met het ecologische aspect, dat scheidingstoiletten altijd met zich meebrengen, dan kan men de urine ook verdunnen met water en als meststof voor niet-eetbare planten in de tuin gebruiken. Bovendien kan men, als men met de camper onderweg is, de vloeistof ook in een rioolputje of in het bos, waar het niemand stoort, gieten.
Hoe moet men omgaan met ontlasting?
De ontlasting wordt bij scheidingstoiletten gescheiden van de vloeistoffen en kan dus apart worden afgevoerd. Bij een droogscheidingstoilet met zak wordt na elk gebruik het strooisel op de uitwerpselen gedaan om deze af te dekken. Daardoor is gegarandeerd dat er geen gassen kunnen ontstaan en er geen geur kan ontstaan. Bovendien worden de fecaliën met behulp van het strooisel gedroogd, waardoor de geurvorming direct in het droogtoilet eveneens wordt geremd. Het toiletpapier kan men eveneens hierin weggooien. Is de zak voor vaste stoffen vol, dan kan men deze dichtbinden, uit het toilet nemen en bij het restafval weggooien. Men heeft op geen enkel moment contact met de uitwerpselen. Bij composttoiletten bevindt het strooisel zich al in het reservoir voor vaste stoffen en hoeft dus niet met de hand te worden nagestrooid. De omgang en de afvoer werken zeer vergelijkbaar als bij klassieke scheidingstoiletten. Het verschil is dat bij dit type droogscheidingstoilet een voorcompostering plaatsvindt in het reservoir voor vaste stoffen. Hierdoor belanden deze direct in de jerrycan met roerwerk en niet in een ingelegde zak. Het reservoir voor fecaliën is al voor gebruik gevuld met strooisel. Bovendien bevindt zich in het composttoilet een ventilator en een afvoerslang. Deze combinatie garandeert dat de vaste stoffen droog blijven en er geen geur ontstaat. Voor het legen wordt de inhoud in een vuilniszak overgeheveld; deze kan dan eveneens bij het restafval worden weggegooid. Door het aspect dat het ingebouwde roerwerk het strooisel steeds weer naar boven transporteert, heeft men ook hier geen contact met de uitwerpselen. Net als bij andere droogtoiletten kan ook hier het toiletpapier direct in het reservoir voor fecaliën worden gedaan. Men moet er echter op letten dat het toiletpapier maximaal 2-laags is, omdat het roerwerk dit anders niet meer kan verscheuren. Bovendien is het vulvolume van het droogtoilet sneller bereikt. Als alternatief kan men het toiletpapier apart in een emmer weggooien.
Wat zijn potentiële ziekteverwekkers?
Omdat men niet in contact komt met de uitwerpselen, is het gevaar van potentiële ziekteverwekkers zeer gering. Echter moet men, als men een ziekte zoals bijvoorbeeld maag-darm doormaakt, erop letten dat het reservoir voor vaste stoffen van het scheidingstoilet dagelijks wordt geleegd. Zo kunnen de ziektekiemen zich niet in het reservoir of de camper verzamelen en vastzetten. Na de afvoer, bijvoorbeeld op de composthoop, is het gevaar eveneens als gering te beschouwen, omdat tijdens de compostering door de micro-organismen de potentiële ziekteverwekkers onschadelijk worden gemaakt. Deze micro-organismen spelen een grote rol bij de omzetting en dragen bij aan de veiligheid en milieuvriendelijkheid bij de compostering.